Non-fictie / Giambattista Tiepolo

De negentiende eeuw kon nog mateloos bewonderen, zij geloofde in de waarheid van de kunst en zocht werkelijkheid in historische plaatsbepaling. Door de juiste menging van deze elementen werden kunstenaars uit het verleden als genieën op het podium van de eeuwigheid getoverd. Zo werd de onbegrijpelijke grootheid van Rembrandt ontdekt en begon Vermeer aan zijn opmars.

In de twintigste eeuw vonkte deze smederij van grootse reputaties niet meer. Bij gebrek aan bezielde oriëntatie versteenden de overgeleverde kunstenaars tot onaantastbare monumenten. Slechts bij hoge uitzondering gelukte het een kunstenaar zich alsnog een plaats te veroveren in de onveranderlijke keurtroepen van de negentiende eeuw. Caravaggio, de schilder van de lichtende donkerte in de menselijke ziel, is een van die weinigen. Hij vond zijn pleitbezorger in Roberto Longhi, de hier weinig bekende Italiaanse kunsthistoricus. Caravaggio werd in Longhi’s elektrificerende metaforen een...