De crisis, uitgebroken vlak voor mijn afstuderen. Bachelor Geschiedenis en Master Internationale Betrekkingen.

Een aantal jaar geleden reageerden de meeste mensen nog enthousiast op mijn studiekeuze. ‘Goh, wat interessant zeg, geschiedenis.’ Bij mijn werk in de thuiszorg (poetsen bij opa’s en oma’s) stuitte ik al op wat meer scepsis. ‘Geschiedenis, poeh.’ Meestal volgde dan een korte stilte met daarna de vraag: ‘Wordt je dan leraar ofzo?’ Braaf legde ik dan uit dat je met geschiedenis alle kanten nog op kon. In het begin verliep dit pleidooi nog enigzins hakkelend en lichtelijk nerveus, maar al snel werd ik een kei in het vol overtuiging aanprijzen van ‘mijn’ vak: de studie was immers zeer breed; academisch denk- en schrijfniveau, dat was wat telde; daar kon ik overal mee aan de slag.

Nu begint af en toe de twijfel toe te slaan. Nog anderhalve maand, dan eindigt mijn stage op het Mediapark in Hilversum en begint de allerlaatste fase van mijn studie. Juist. De Scriptie. Brr.

En...