‘Dank je, opruiming’

Soapachtig relatiegewoel in ‘Goede tijden’, maar de eigengereide Edzard Mik gaat verder. Met scherpe blik doorziet hij de menselijke strevingen.

Het regent en het regent maar, het water gutst uit de hemel, in Edzard Miks zevende roman die getooid is met de ironische titel Goede tijden. Directe tijd- en plaatsaanduidingen ontbreken, zoals gebruikelijk bij een parabel, maar uit de naam van een vermaard Maastrichts restaurant, de buiten haar oevers tredende Maas, de ondergelopen huizen en het probleem van de evacués kunnen we opmaken dat Miks verhaal speelt ten tijde van de overstromingen in Limburg eind 1993.

Kleine moeite om een jaartal te noemen, maar dat staat haaks op Miks bedoeling: een verhaal van onze tijd te vertellen, met meer universele strekking. Waarin het grote plenzen een ware zondvloed wordt, ten teken van de ondergangssfeer waartegen het huwelijksdrama van danseres Julia en advocaat Vink zich voltrekt. Zowel de titel en de...