Kunst

Met ongeloof en onbegrip heeft de cultuursector kennisgenomen van de voorgenomen bezuinigingen van dit kabinet. Wat gedurende tientallen jaren zorgvuldig is opgebouwd, wordt naar het zich laat aanzien in één keer met de grond gelijk gestampt. Een staatssecretaris van Cultuur die geen heil ziet in cultuur en zwicht voor politiek handjeklap is moeilijk te verteren. Dat schreeuwt om reacties en geen betere plek dan een column om deze misstand aan de kaak te stellen. Toekijken en zwijgen is geen optie, daarvoor is deze strafexpeditie te ingrijpend.

Eén ding is zeker: de cultuursector is sinds het uitkomen van de overheidsrapportage overmand door negatieve emoties en heeft moeite de woede op de juiste wijze te kanaliseren. En de beste remedie om met deze gevoelens om te gaan, is nog altijd het afsteken van een lofzang op de schoonheid en aantrekkingskracht van kunst.

Dat was in elk geval mijn eerste reactie na het zien van de prachtige duotentoonstelling Constantin Brancusi /...