Interview / Antonio Banderas over ‘La piel que habito’

Antonio Banderas is terug. Zijn haar, dat, een onfortuinlijke mode volgend, plat op zijn voorhoofd is geplakt, is aan het grijzen. Maar de vijftigjarige oogt vief en gebronsd als hij in een wit T-shirt de zwarte nachtclub in Cannes binnenkomt. Terwijl op de achtergrond een dansbeat onvermoeibaar doordreunt, gaat Banderas breeduit zitten en slaat zijn armen aan weerszijden over de leuning van de bank. Hij voelt zich thuis. Terug bij Pedro Almodóvar, de man die hem in 1982 liet debuteren in Laberinto de pasiones en hem met La piel que habito (The Skin I Live In) eindelijk weer eens een mooie, zware rol gaf.

‘Het was erg verfrissend om weer met Pedro te werken,’ zegt Banderas. ‘Ik trof een regisseur aan die sinds onze laatste samenwerking in 1990 (met Átame!, KD) complexer en diepzinniger is geworden. Minimalistischer, specifieker, strenger in de vorm. Maar nog net zo levenslustig en eigenzinnig. Pedro voelt niet de behoefte...