Klassieker

In 1999 werd in het blad Die Zeit elke week een kort essay afgedrukt waarin een ‘namhafte Autor’ de zijns inziens belangrijkste roman van de twintigste eeuw besprak. Ik mocht ook meedoen, besprak Die Insel des zweiten Gesichts van Albert Vigoleis Thelen, maar had spijt toen de essays in 2000 onder de titel Mein Jahrhundertbuch verschenen. Niet omdat ik niet meer achter mijn keus stond, maar omdat ik toen zag dat bij de 51 genoemde titels niet één titel van een schrijfster was. Had ik dat vooruit geweten, dan zou ik als belangrijkste roman uit de twintigste eeuw The Man Who Loved Children naar voren hebben gebracht, van Christina Stead. Zij werd in 1902 in Australië geboren en is aldaar in 1983 gestorven. Na een verblijf in Londen en Parijs vestigde zij zich in 1935 in de Verenigde Staten. Daar – in New York en in Baltimore – speelt haar roman, die in 1940 verscheen en toen nauwelijks werd opgemerkt. Pas bij de heruitgave in 1966 kreeg het boek, mede door een lang...