Strip

Een dikke twee jaar geleden verscheen het album De Maagd en de Neger van de Vlaamse Judith Vanistendael en de hele stripwereld deed alsof het om het equivalent van Het Verdriet van België ging. De loftuitingen waren hysterisch en het boek werd zelfs genomineerd voor de belangrijkste Europese stripprijs, de Grand Prix de la Ville d’Angoulême voor het beste debuutalbum (maar kreeg die niet, de prijs ging naar Le Goût du Chlore van Bastien Vivès).

Zelf heb ik me kapot geërgerd aan de politiek correcte prekerigheid van het boek, over een Vlaamse studente, Sofie, die de Togolese vluchteling Abou als een trofee van haar eigen ruimdenkendheid en wereldburgerschap mee naar huis troont. Uiteraard moeten de nodige hindernissen worden overwonnen, want racisme en vooroordelen staan het prille geluk in de weg. Sofies ouders zijn zo bekrompen dat ze niet in katzwijm vallen van extatisch geluk dat hun dochter met een Afrikaanse vluchteling wil trouwen. Het is allemaal wel mooi zwierig...