Over de grens-lezing

Er zijn grenzen. Het klinkt niet meer dan logisch. Wie is er nu voor totale grenzeloosheid? Wie zou willen dat we alles wat anderen zich veroorloven maar moeten accepteren? Sommige dingen zijn verboden en dat is maar goed ook. Er zijn wetten en praktische bezwaren.

En toch is er iets vreemds aan de hand met het enthousiasme waarmee ertoe wordt opgeroepen grenzen te stellen. Er schuilt iets armoedigs in mensen die in relaties met geliefden of collega’s vooral bezig zijn met het bewaken van hun grenzen. Er schuilt iets machteloos in al die betogen van politici die grenzen willen stellen aan alles wat hen niet bevalt. Maar wat irriteert me dan precies? Wat is er mis met het mensbeeld dat schuilt achter de hang naar het stellen van grenzen? En is er een alternatief voor het stellen van grenzen?

Het eerste dat opvalt aan de oproep om grenzen te stellen, is dat het vooral betrekking heeft op gevallen waarin het juist niet gemakkelijk is om de precieze grens te...