17-05-2008
Door Piet Grijs

De enige Nederlandse televisie die ik wel eens zie, is de uitzending Uitzending gemist. In de Parijse
cybershop waar ik nu dit stukje tik, zoek ik, als het buiten regent of als ik op mijn vriendin wacht, of als ik een koffie uit de automaat drink, naar een gemiste uitzending. Ik klik op Pauw & Witteman en zie tot mijn verbazing een krantenknipsel in beeld dat begint met de woorden ‘… minister Ruding de naam Eichmann geven. Dat zult u natuurlijk overdreven vinden…’ Hier hield het knipseltje op.

Maar dat moet van mijn hand zijn, vijfentwintig jaar geleden, Grijs in Vrij Nederland. Ruding was toen minister in het rechtse kabinet-Lubbers. Waarom wordt dat kleine citaatje op televisie vertoond zonder de rest van mijn betoog te geven? Is Ruding overleden en is men zo onbeleefd om mijn scheldstuk tegen hem te vertonen?

Om het geluid te horen, zou ik naar de balie moeten rennen en een koptelefoontje vragen. Maar het beeld vertoont nu de paardenbek van...