Op ‘t hekje naar de velden is een plaatje geplakt van een koe: love us, don’t eat us. Nu staat er in die velden alleen melkvee, dat er met hun ondergescheten konten helemaal niet appetijtelijk uitziet. Deze beesten maken op mij een imbeciele indruk. Als ze je in de gaten krijgen, loopt het kwijl uit hun bekken. Vorige week probeerde er eentje in mijn tuin te komen omdat ik het gras had gemaaid. Zij kon er met de kop niet bij, laat staan met het lijf, want het hek stond op een kier. Toen het allemaal niet lukte, begon het luidkeels om hulp te brallen. Hulp van de mens, de boeman die alles oplost.

Gemakzucht is de reden waarom vee zich heeft laten temmen. Gegeten worden in ruil voor eten. Ook de fanatieke boswandelaar, die vliegen van zich afslaat en teken uit zijn huid trekt, weet dat het daarom draait in de natuur.

En toch is het slikken als je getuige bent van de slachting zelf. Toen ik gisteren met mijn buurman stond te praten, snaaide zijn hond opeens een vogeltje van de grond....