Japin en Van Dis: twee ‘heeren’ in de letteren, twee nieuwe romans, twee mediahypejes. Maar wie biedt kwaliteit?

Hoe gaat dat, tegenwoordig? Een boek verschijnt niet meer, nee, het wordt gelanceerd.

Grote warmmenselijke interviews, die liefst tegelijkertijd – in de week voor publicatie van zo’n roman – het licht zien, worden vooruitgejaagd. Cultureel angehauchte radioprogramma’s leggen zo’n eregast even onkritisch in de watten en op de televisie mag hij aan de stamtafel aanschuiven om ongehinderd z’n van tevoren geoefende zegje over z’n product te spuien.

Op dat moment is de literaire kritiek, die braaf achter het marketinggeweld aanhobbelt, vanuit het perspectief van de massa argeloze consumenten een van de vele stemmen geworden – nauwelijks verstaanbaar te midden van het kermislawaai. Wat op zo’n moment in dit strak geregisseerde uitgeversoffensief telt, is of bekende waterdragers, joviale praatshowgastheren op de tv, een onverwoestbare term als ‘meesterwerk’ uit hun bek...