Biografie Joop den Uyl

Hoewel ik sinds 1967 op de PvdA heb gestemd, heb ik altijd enigszins in mijn maag gezeten met Joop den Uyl. Enerzijds bewonderde ik hem. Hij was een intellectueel in de politiek die geïnteresseerd was in literatuur, dat was en is een zeldzaam verschijnsel. Hij was bovendien zowel de intellectuele als de politieke leider van de PvdA. Anderzijds vond ik hem larmoyant, een kuyperiaanse geestendrijver, zoals Willem Aantjes ergens opmerkt.

Zo herinner ik mij een verkiezingstoespraak in Utrecht in de late jaren zestig of de vroege jaren zeventig waarin hij op zichzelf volkomen redelijke politieke eisen op gedreven, ja apocalyptische toon ter sprake bracht, waarbij hij zijn kathedertje als een vechthond te lijf ging. Vervolgens zongen alle aanwezigen de ‘Internationale’, alsof de revolutie voor de deur stond. Dat beviel mij helemaal niet, omdat ik van mening ben dat de sociaal-democratie een rustige, rationele en burgerlijke beweging dient te zijn, die zich te...