Gerard van Westerloo was, allereerst, een van de pioniers op het terrein van de zogenaamde ‘literaire non-fictie’ – een woord dat hij zelf nooit door zijn strot kreeg. Hij was de uitvinder van het zogenaamde ‘slow journalism’, lang voordat die term bestond. Hij was een van de eersten die, samen met zijn collega Elma Verhey, eindeloos op één plek bleef hangen en praten, wekenlang soms. Zijn interesse lag niet bij het nieuws – ‘Camping bedreigd door vloedgolf uit het Uddelermeer’ – maar bij het gewone bestaan van gewone mensen op een gewone camping. ‘Ons soort mensen,’ noemde hij ze.
Van Westerloo zette ons, zijn collega’s, allemaal aan het denken: over stijl, over de waarde van ‘nieuws’, over onze rol als chroniqueur van onze eigen tijd....
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.