Psychiater Neeltje Batelaan, die deze week promoveerde, vindt dat ook milde paniek behandeling verdient.

De bekendste voorbeelden zijn de naar adem snakkende meisjes die ’s avonds met een ambulance van de GG&GD van de concertzaal naar huis moeten worden gebracht.

Vroeger heette dat een ‘hyperventilatie-aanval’ en kreeg de pechvogel een zakje om in te ademen; tegenwoordig is het een paniekaanval en zijn zakjes taboe. Iemand die een paniekaanval krijgt, ervaart plotseling een hevige angst terwijl er niets is om bang voor te zijn. Zweten, ademnood, misselijkheid, verdoofd voelen en pijn op de borst zijn de symptomen die er meestal bij horen.

Wie het heeft meegemaakt, noemt het een afschrikwekkende ervaring, ‘alsof je doodgaat’. Het overkomt, in meerdere of mindere mate, een kleine half miljoen mensen per jaar – als ze op de bus zitten te wachten, in de rij voor de kassa, maar ook wel eens televisiekijkend op de bank. Bekend zijn ook de verhalen van mensen die ’s nachts wakker...