Mijn dochter van net elf heeft een hond zien lopen met een luier om, zo meldt ze vanaf de televisiebank. Goed moment om het fenomeen ‘ongesteld zijn’ nog eens aan te kaarten, denkt haar moeder. Het moet toch een troost zijn dat ook honden te maken krijgen met het eitjes-en-bloed-gebeuren. Maar na een halve zin in die richting klinkt vanaf de bank al zo’n hartgrondig ‘Gátver!’ dat de moederlijke uitleg voortijdig strandt. ‘Het is zó vies als jij daar over praat,’ zegt ze verontwaardigd. ‘Maar weet je wat nóg erger is?’ Haar stem wordt een sinister gefluister. ‘Dat Tón het daar straks over gaat hebben.’

Ton is de leraar van groep 7, en ‘straks’ slaat op een gebeurtenis op de jaaragenda van haar klas: het Seksproject. Al jaren weten de lagere klassen dat het hun te wachten staat. Er wordt heel wat over af gesmoesd en gelachen. Maar nu het moment dichterbij komt dat Ton een briefje op de deur van de klas plakt met vier getekende voetjes en ‘Niet storen’ heeft de net-elfjarige er...