Theater / Laura van Dolron maakt Onschuld

‘Weet je wat nuanceren betekent?’ vraagt Laura van Dolron in het repetitielokaal aan de elfjarige Guusje. Het meisje met het vrolijke hoofddoekje in haar krullen schudt van nee. Hm, leg dat maar eens uit aan een kind. Samen met de volwassen actrice Jantien Koenders, met wie Guusje een scène aan het spelen is, doet Van Dolron een gooi. ‘Als je roept: “Ik wil vrede!”, dan is dat niet genuanceerd. Want dat wil iederéén wel. Eigenlijk moet je bedenken hoe je dat precies wil, en dat is dan nuanceren.’

Het meisje met de krullen luistert vriendelijk. Wat haar betreft, gaan ze lekker door met spelen. Ze was net zo leuk aan het voordoen wat het verschil is tussen tegen de wind in fietsen – stug en moeizaam trappen op een onzichtbaar rijwiel – en je heerlijk door de wind laten meevoeren – slap over het podium rollen.

Het valt niet mee om kinderen goed te laten toneelspelen. Hun spontaniteit verdwijnt zodra ze op een podium staan. Uit het hoofd...