Freek de Jonge volgt voor Vrij Nederland het nieuws. Vandaag: Arnon Grunberg waste in zijn Voetnoot Anna Enquist de oren over haar overleden kind.

In de Volkskrant verschijnt dagelijks een overweginkje onder de titel Voetnoot geschreven door Arnon Grunberg. Veel mensen staan er mee op. Ik lees digitaal dus ik ga er al mee naar bed.

Intrigerende, dwarse, provocerende stukjes waarbij je vaak denkt: als ik zo briljant was als hij, zou ik ze precies zo geschreven hebben.

Behalve als het over de liefde en/of zijn moeder ging. Dan speelde hij kind (Moeder). Of onnozele hals (Liefde). Dan deed het roofdier in hem even een hazenslaapje en bleef de romanticus over.

Ik dacht als het over zijn moeder ging wel eens: Grow up, man.

Maar ik heb er verder geen oordeel over, want het is een persoonlijke keuze om je intimiteit voor je te houden of uit te venten. Die respecteer ik.

Dus was ik verbaasd dat Arnon dinsdag Anna Enquist de oren waste omdat een overleden kind vaker in haar gedachten is...