Freek hield zijn kleren aan, vertelde hoe het was om beroemd te zijn en was vervolgens overgeleverd aan de diepe concentratie van 25 Zondagsschilders.

Onlangs heb ik ruim twee uur tegenover de leden van De Zondagsschilders gezeten, een vereniging van amateurschilders aan de Amsterdamse Geldersekade die in 1935 is opgericht. Ik poseerde niet voor alle leden natuurlijk, het atelier bood plaats aan zo’n 25 gelukkigen die mij gingen portretteren.

Na een kort overleg hoe men mij het liefste zag – naakt bleek niet de hartewens van de meerderheid – nam ik plaats in een directiestoel uit de jaren dertig. Mij werd geadviseerd een gemakkelijke houding aan te nemen. Ik sloeg mijn benen over elkaar en een mevrouw ging door de knieën om met een krijtje mijn voet op de grond te omlijnen, zodat ik na de pauze in precies dezelfde houding kon gaan zitten.

Een compliment over mijn stilzitten hielp twee minuten te overbruggen.

Ik had me voorgenomen om een uur stil te zitten en om het...