Sprakeloos en met zijn handen vol luisterde Freek de Jonge naar Kees Torn, die de deur voor hem openhield.

Twee dagen achtereen bood De Kleine Komedie podium aan De Nacht van de Drie Akkoorden. Jeroen van Merwijk was de pleitbezorger van de schoonheid in eenvoud van liedjes steunend op niet meer dan drie akkoorden. Mike Boddé vond ze een belediging voor het geoefende oor.

Aan het begin van de avond presenteerden de beide heren hun tegenstelling en vroegen het publiek via handopsteken op hun mening.

Een overweldigende meerderheid koos voor de drie akkoorden.

Mike vond in Kees Torn, een van de gasten, een medestander. Uit een kostelijk stroef verlopend vraaggesprekje – Kees gaf nooit het door de vragende Mike gewenste antwoord – kwam onder meer naar voren dat Schubert wel een paar leuke liedjes had geschreven.

Toen ik naar huis ging hield Kees de deur voor mij open. Ik had mijn handen vol. Een optreedpak, een laptop, een iPad en een gitaar. Ik vroeg Kees of hij nog wel eens als...