‘De uitgebuite is getraumatiseerd, de uitbuiter zoekt vergeefs rechtvaardiging.’

In The New Yorker probeert Elif Batuman iets zinnigs te zeggen over mass shootings in de VS en vooral over de motieven van de daders. Ze onderscheid drie categorieën: 1. ideologisch/religieus, 2. huiselijke problemen, en 3. geestesziekte.

Het is niet haar schuld dat het een wonderlijk rijtje is. Het is simpelweg onmogelijk een eenduidig motief te vinden. Alle daders zijn geestelijk gestoord en hebben een periode van frustratie achter de rug. Bureaucratisch of relationeel. Ideologisch/religieus is te voorkomen door de grenzen te sluiten de rest valt onder pure evil. Het lot dus.

Zij citeert James Baldwin die in No name in the street stelt dat hij vrijwel geen Amerikaan kent die een balans heeft weten te vinden tussen zijn maatschappelijke positie en zijn privéleven. Gewetensnood ziet hij als oorzaak: het probleem van de rechtvaardiging van welvaart op basis van uitbuiting van de ander. De...