Ciao fratello,

Hoewel hier en daar de eerste bolletjes boven de grond proberen te komen, werd ik van mijn laatste tuininspectie niet vrolijk. Misschien zal een doorgewinterde tuinier knoppen ontdekken waar ik slechts dorre takken zie, maar ik zie vooral een dooie boel. Van de weelderige bossen kruiden waar ik zo trots op was, is alleen de tijm nog een beetje geurig. Maar de forse struik rozemarijn lijkt zo goed als gesneuveld in de bevroren grond.

Nou, ik hou erover op. Liever ga ik mijn favoriete lunchgerecht klaarmaken: salade met gekookte groene asperges, een gepocheerd eitje en daaroverheen dunne plakken Parmezaanse kaas geschaafd. Was het niet zo dat groene asperges bij jullie gewoon in het wild groeien? Ik herinner me dat ze dan zo dun zijn dat je ze rauw kunt eten. Wat een luxe om die gewoon bij jullie achter in het land te kunnen plukken. Zoals ik het ook ooit sprookjesachtige weelde vond om in het Californische Santa Barbara rijpe avocado’s van de struiken te kunnen halen....