Ciao fratello,

Al die pompoenen overal. Je wordt er toch gek van. Ik was in een hotel en telde maar liefst vierenzestig pompoenen vanaf de entree, via de hal, in de eetzaal en de trap op naar de kamers. Je zou ze een flinke schop willen geven! Van de weeromstuit is Halloween ook hier een nationaal feest geworden. Vreselijk. Pompoenen zijn er om opgegeten te worden. Want lekker zijn ze! En geschikt voor het experiment. Ik heb wel eens van die gekleurde, wilde rijst binnen in zo’n bleke flespompoen laten garen in de oven.

Maar gisteren heb ik werkelijk het ultieme pompoengerecht gemaakt: risotto met pompoen, gember en citroensap. Uit een vegetarisch Italiaans kookboek: Vegeterranean, geschreven door Alberto Musacchio.

Ik vind risotto maken niet echt lastig, maar wel is het altijd raadselachtig wanneer de risotto gaar is. Ik hou niet van al dente rijst. Van die korrels die zo hinderlijk – de naam zegt het eigenlijk al – in je gebit blijven plakken. Dus ik wil ‘m zacht. Maar soms duurt...