Ciao fratello,

Van weinig gerechten herinner ik me de eerste keer, maar wel van pasta vongole. Het was op het strand bij Ostia. We hadden de trein vanuit Rome genomen en wandelden langs de zee naar het zuiden, net zo lang tot we bij het naaktstrand kwamen. Daar – ik had dit geheime adres nota bene van iemand gekregen en op een papiertje bij me gestoken – troffen we niet meer dan een armetierig strandtentje. Met tussen de duinen naakt opduikende Italianen op de achtergrond, proefde ik de perfecte versie van een klassiek gerecht.

Ik heb het nadien een paar keer geprobeerd thuis na te maken. In Nederland liggen steeds vaker venusschelpjes op de markt en bij de visboer, en zo moeilijk kan het niet zijn, denk je. Toch was het resultaat nooit geweldig. De saus was goed van smaak, maar waterig en bleef niet aan de spaghetti hangen. Wat is het geheim? Ik vroeg het aan een bevriende kok die in zijn restaurant vaak pasta vongole op de kaart zet, en hij vertelde dat hij op het laatste moment...