Ciao fratello,

Bij Penguin Books hebben ze een prachtige serie: ‘Great Food’. Pocketboekjes die er stuk voor stuk zo aantrekkelijk uitzien, dat je ze wilt sparen. Stel dat je ze allemaal hebt, dan ben je in het bezit van de beste schrijvers over eten van de afgelopen vierhonderd jaar. Er zitten dus ook heel oude bij, zoals Samuel Pepys, die rond 1665 in zijn dagboeken onder andere smakelijk bijhield wat hij had gegeten en welke invloed die maaltijd had op zijn stoelgang. Een ander oudje uit de serie is Pellegrino Artusi, over wie jij mij al eens hebt geschreven. Hij is lyrisch over een pastasaus zonder vlees en introduceert die als ‘een jonge vrouw wier gezicht bij de eerste aanblik niet bijzonder mooi of aantrekkelijk is, maar wier delicate en discrete trekken bij nader en beter inzien juist heel attractief zijn’. En inderdaad. Een tomatensaus met fijngesneden champignons, pijnboompitten en ansjovis klinkt niet echt opwindend. Maar als je de moeite neemt om het recept te...