Ciao fratello,

Ik was een week op schoolreis met negenentwintig kinderen, en het weer was gelukkig zo goed dat we elke avond buiten aan picknicktafels konden eten. Wat de pot schaft, natuurlijk, en dat was altijd soep vooraf, daarna iets met kip of gehakt, rijst of macaroni, en sla van komkommer, maïs en tomaten, of broccoli met kaas. Op de bonte avond kregen we patat met appelmoes en kipschnitzel, en ijs toe. Niets bijzonders dus, maar er werd elke avond op de maaltijd aangevallen als wolven. Veel kinderen vroegen om nóg meer soep, en schepten bij het hoofdgerecht tot drie keer toe hun bord vol. Niet een, maar dan ook werkelijk niet één kind at met lange tanden. Bij terugkomst riepen sommige ouders: ‘Goed gegeten? Hoe is het mogelijk! Mijn kind eet thuis niets!’

Je zou kunnen denken dat het de buitenlucht was. Dat was het misschien ook. Maar het was óók: geen keus hebben. Dat doet moderne kinderen goed. Niet onderhandelen over vlees of vis, over wel of geen groente. Niet...