Ciao fratello,

Aan onze appelboom hangt welgeteld één appel. En dat is al heel wat als je bedenkt dat deze zestig jaar oude Schone van Boskoop pas een half jaar bij ons in de grond staat; zo’n immigrant moet natuurlijk eerst even wortelen.

In het vroege voorjaar kwam een achttien meter lange oplegger de grillig geknotte boom brengen. Hij was gered door een kweker, net voordat hij zou worden geveld voor de aanleg van de Betuwelijn.

In onze achtertuin werd een krater gegraven en een reusachtige kluit verdween in de grond. We beleefden bange tijden in het droge voorjaar. Elke dag gaven we de boom water, maar hoeveel is genoeg voor zo’n reus?

Gelukkig zagen we in mei uitbundig roze bloesem verschijnen en dat gaf hoop. En nu dus een appel. Wat zal ik ermee doen? Het is een goudreinet, dus je zet er niet zomaar je tanden in. Een toute petite tarte tatin lijkt me wel een mooie rustplaats. Verlang jij in Italië nooit eens naar een gewone Hollandse appeltaart? Ik stuur je een recept. Van...