Ciao fratello,

Het mooiste gewas in mijn moestuin lijkt helaas het minst eetbaar: de kardoen. Familie van de artisjok is het, en volgens de boekjes moet je de indrukwekkend grote, zilvergrijze bladeren eigenlijk eerst ‘blancheren’. Wat in dit geval iets anders is dan ze even in kokend water leggen. Het ‘blank maken’ van de stelen doe je door de plant een tijd lang in het donker te laten groeien. Je moet ze dus inwikkelen, of er een soort stolp zonder top overheen zetten. Allemaal veel te ingewikkeld vond ik, voor een plant waarvan de smaak in een van mijn tuinboeken wordt omschreven als die van ‘nat karton’. Toch wilde ik mijn kardoen wel eens proeven. Met pijn in mijn hart plukte ik een paar van de mooiste bladeren. Ik haalde de nerven eruit, want dat is het enige wat je eet, en sneed die in stukjes. Ik liet ze koken, net als bij artisjokken in water met citroensap, en daarna mochten ze nog even meestoven met de lamsschouder die ik in de oven had staan. Misschien had ik jongere...