Ciao fratello!

Hartelijk dank voor de prachtige venkelknol die je aan moeder meegaf voor mij. Ik geloof dat ze hem met moeite door de douane heeft gekregen omdat-ie zo gigantisch van omvang was. Bijna verdacht. Zijn ze altijd zo groot bij jullie, en zijn ze dan extra lekker? Of heb je speciaal voor mij een buitenformaatje uitgezocht? Je herinnert je dus dat het vroeger mijn lievelingsgroente was. Nog steeds. Het lekkerst vind ik venkel rauw, of op zijn Italiaans gestoofd. Ik maak gestoofde venkel nog altijd volgens de aanwijzingen uit een dertig jaar oud Time-Life-kookboek (Groenten). De in vieren gesneden venkelknol bak je eerst stevig aan in olijfolie – met hele tenen knoflook en wat zout. Zo’n tien minuten op hoog vuur, al omscheppend tot de stukken aan alle kanten echt donkerbruin zijn. Het ziet er dan eigenlijk niet uit, maar het hoort toch zo. Wat water erbij en nog een klein half uurtje laten sudderen. Het vocht kookt dan in tot een lekkere, stroperige saus.

Gekookte venkel...