Eerst waren er de gereserveerde reacties uit joodse kring op zijn benoeming tot minister van Buitenlandse Zaken: de Limburgse sociaal-democraat zou het als Kamerlid wel erg vaak voor de Palestijnen hebben opgenomen, tot overmaat van ramp soms ook nog hand in hand met SP’er Harry van Bommel, die in de omgeving van de Nederlandse synagogen ‘Hamas Harry’ wordt genoemd.
Was Timmermans te vertrouwen of had hij last van risjes (joodse term voor: bedekte anti-joodse gevoelens, vooral toegeschreven aan rooms-katholieken uit het zuiden van het land). Met zijn eerste optreden als minister maaide Timmermans het gras voor de voeten van zijn critici weg: Nederland ging een evenwichtige politiek ten aanzien van Israël en de Palestijnen voeren, in de beste tradities van ambtsvoorgangers als Max van der Stoel. De Palestijnse Autoriteit deed er beter aan niet de ‘Vaticaanstatus’ bij de Verenigde Naties aan te...
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.