Roman

Stel: u bent net terug uit la France profonde. Op de terugweg doet u Parijs aan, waar zelfs haveloze boulevards vertrouwd ogen. U lonkt ook naar het Parijs van le ‘people’, de media- en kunstwereld, de brouhaha en glamourama van de lichtstad. U vraagt zich af wat nodig zou zijn om daarbij te horen, of roem maakbaar is en rijkdom een kwestie van lot of marketing. Of u in dit universum een vreemde zou blijven, een migrant met illusies die echte Fransen allang niet meer koesteren. Een passant, een kaartlezer, maar wel een die z’n kans op geluk gegrepen heeft.

Michel Houellebecq verstrekt antwoorden en doet deze mogelijke levens voor in zijn rijke, wijze, in- en in-Franse roman La carte et le territoire. Vijf jaar na de De mogelijkheid van een eiland, waarin onsterfelijkheid de obsessie was, en tien jaar na Platform, zijn geseksualiseerde antiwesterse roman, schrijft hij over kunst en onthechting, beeld en vergankelijkheid, geboortegrond en sterfelijkheid. De symboliek valt samen...