10-12-2005
Door Ab van Ieperen

Het werk van François Ozon (38) laat altijd veel te raden, en een groot publiek blijkt bereid om dat te doen. Onlangs kwam ‘Le temps qui reste’ uit, zijn achtste grote speelfilm in acht jaar. ‘In Frankrijk word ik beschouwd als een verwend kind dat alles altijd meezit.’

‘Omdat ik me absoluut niet zie als kunstenaar,’ zegt François Ozon, ‘heb ik moeite met films over kunstenaars. Ik heb nooit overwogen de hoofd­persoon in Le temps qui reste voor te stellen als een groot en bevlogen fotograaf. Hij heeft een decoratief talent waarmee hij geld verdient in mode en reclame, meer dan een job is het niet.’

In zijn eerdere film Swimming Pool maakte Ozon ook al geen prominent literator van Charlotte Rampling, maar een schrijfster van detectives. Dat leek hem aannemelijker. De foto’s die Romain maakt in Le temps qui reste krijgt de filmkijker niet te zien, net zomin als hij te weten kwam aan wat voor roman Charlotte Rampling werkte in...