ls u dit leest, ga ik er vanuit dat u de decemberfeestelijkheden glorieus hebt doorstaan. Nu, alweer diep in januari, is er hopelijk voldoende tijd verstreken om met enige afstand terug te kijken op die vrijwillige jaarlijkse opsluiting met ‘allerlei mensen die je niet kunt luchten of zien’. Het zijn de woorden van Adriaan van Dis. In zijn kerstinterview met NRC Handelsblad foeterde hij lekker op ‘dat vreselijke virus’ dat we familie noemen. ‘Weerzinwekkend’.

Ik zou die terminologie niet durven gebruiken. Mijn ouders zijn beiden nog kwiek en vermoedelijk lezen ze dit stuk. Verwijten van ondankbaarheid en gebrek aan loyaliteit zijn onvermijdelijk. Toch herken ik de woede van Van Dis. Over die beklemmende, regenachtige Hollandse dagen met irritaties over en weer. Dus vier ik Kerst met vrienden. Ik ontdoe me, voor zover dat lukt, van mijn schuldgevoel, en omring me met mensen bij wie ik me prettig voel. Niet zomaar vrienden, maar mijn beste vrienden. Bij hen kan ik me emotioneel uiten...