‘I, Anna’, de nieuwste film waarin Charlotte Rampling een hoofdrol speelt, draait nu in de bioscopen. Hoog tijd om aan de hand van twee scènes te kijken wat de Britse actrice zo geliefd maakt.

Beruchte scène – The Night Porter

In een beruchte scène in The Night Porter zingt Charlotte Rampling halfnaakt een lied van Marlene Dietrich voor een groep nazi’s in een concentratiekamp. De hartverscheurende tekst sluit prachtig aan bij haar ambigue uitstraling. Het gaat over niet weten wat te wensen: geluk of verdriet – die twijfel zie je in haar ogen.

Blik in de camera – Stardust Memories

In Woody Allens Stardust Memories is Ramplings uitstraling minder mysterieus dan anders. Allen wist enigszins door haar houding heen te prikken. In deze mooie scène kijkt ze recht in de camera en beschrijft verdrietig de gevoelens van haar personage die, vertelde ze, dicht bij die van haarzelf lagen: ‘I can’t be alone, but i can’t be too close.’

Deze bladwijzer hoort bij ‘Elk contact is...