Film

In Denemarken verschenen honderden artikelen over de documentaire Armadillo. Het publiek stroomde toe; ook de minister van Defensie kwam kijken, net als de hoge militairen. Armadillo is de Deense Fokking Hell!: een ontluisterende blik achter de schermen van de NAVO-acties in Afghanistan. Beide documentaires vertellen ruwweg hetzelfde verhaal – al is de Deense film mooier en nog heftiger dan de Nederlandse. Opbouwmissie? Vergeet het. Vertrouwen van de bevolking winnen? Kansloos. De taliban verslaan? Het lijkt er niet op. En – bij Armadillo – misstanden bij jonge militairen? Misschien.

Armadillo, prijswinnaar op het festival van Cannes, geeft een overweldigend beeld van de chaos waarin jonge mannen moeten beslissen over leven en dood. En daarmee een indruk, voor de thuisblijvers, van wat dat is, oorlog. Waar sturen wij met z’n allen die soldaten naartoe? Wie Armadillo ziet, denkt tweemaal na voordat hij opnieuw instemt met een ‘missie’ – wat getuige de film net zo’n eufemisme is...