Tom Hooper. Les Misérables

Het ongemak zat al ingebakken in het origineel, de extreem succesvolle Broadway-musical Les Misérables. Want helemaal koosjer is het niet om bakken met geld te verdienen met het uitbeelden van miserabele armoede.

Zeg ik dan dat het niet mag, een musical over armoede? En dat supersterren, zoals in deze film Russell Crowe en Hugh Jackman, geen geld mogen verdienen over de ruggen van de negentiende-eeuwse paupers over wie Victor Hugo zijn beroemde roman schreef? Zover wil ik nu ook weer niet gaan. Maar het wringt. En er wringt in deze verfilming wel meer. Tom Hooper (die in 2010 vier Oscars kreeg voor The King’s Speech) had duidelijk het gevoel dat hij die armoede toch een beetje serieus moest nemen. En dus zijn de filmsterren vuil tot op hun tanden. Dat ziet er overtuigend uit, op zich. Maar het blijft een musical, en dus worden al die vuile sterren in een glossy licht gefilmd. En wordt het effect daarmee niet alleen tenietgedaan, maar ook belachelijk...