Steve McQueen. Shame

*** 1/2

Regisseur Steve McQueen maakt fysieke films: cinema die de kijker midden in een fysieke ervaring plaatst. Zoals de smerige cel in McQueens speelfilmdebuut Hunger (2008), over IRA-gevangene Bobby Sands. Of het intense triootje in opvolger Shame, alweer met een sterke – en fysieke – hoofdrol voor Michael Fassbender. Die vorm, waarmee McQueen een fysieke sensatie overdraagt aan de kijker, is meesterlijk. Maar de inhoud niet. De overweldigende, epische kwaliteit van de beelden en de perfectie en precisie van montage en acteerprestaties kunnen niet verhullen dat McQueen (in 1999 Turner Prize-winnaar voor zijn filminstallaties) over seksverslaving, waarover Shame zou moeten gaan, maar weinig te vertellen heeft. De mooiste scène is die waarin Carey Mulligan integraal New York, New York zingt. Prachtig – een korte film op zich. Maar wat het betekent?

James Bobin. The Muppets.

** 1/2

Wat jammer, wat jammer. Ik houd zo van de Muppets en ik gun ze echt het...