Nederlandse film. De ontmaagding van Eva van End / De wederopstanding van een klootzak

Moeten Nederlandse filmmakers meer strips lezen? Je zou het denken, als je de twee speelfilmdebuten bekijkt die binnenkort in roulatie gaan. Regisseur Michiel ten Horn noemt strips een belangrijke invloed voor De ontmaagding van Eva van End, een cartoonesk gestileerd drama à la Wes Anderson. En Guido van Driel verfilmde met De wederopstanding van een klootzak zijn eigen sterke stripboek Om mekaar in Dokkum, dat van zichzelf al zeer filmisch was.

Dat ze allebei visueel verrassen is goed nieuws in het stilistisch vaak wat vlakke Nederlandse filmlandschap dat wordt gedomineerd door realisme – of dat nu psychologisch rauw realisme is of, zoals bij de vorige week besproken film Matterhorn, komisch geabstraheerd realisme.

Helemaal los van de traditie staan de films echter niet. De bij Matterhorn genoemde voorkeur voor lulligheid in de Nederlandse cinema steekt opnieuw de kop op in droogkomische...