David Cronenberg. Cosmopolis

Er zitten, naast genoeg open deuren, enkele interessante ideeën in Cosmopolis, de verfilming door David Cronenberg van de roman van Don DeLillo. De mooiste vind ik deze: ‘Geld is zijn narratief verloren, net als de schilderkunst. Geld praat alleen nog met zichzelf.’ De veranderende rol van geld in de kapitalistische samenleving, vergeleken met de opkomst van abstracte schilderkunst. Het suggereert een culturele vloedgolf, waarin modernisme, liberalisme, individualisme en kapitalisme de mensheid leiden van concrete representatie (waarbij iedereen begrijpt naar welke werkelijkheid geld en kunst verwijzen) naar betekenisloze abstractie, die in kleine kring op onnavolgbare wijze miljoenen oplevert.

Cronenberg is een ideeënfilmer, een cultureel commentator. Sommige mensen zien dat niet, omdat ze worden afgeschrikt door de vlezige kanten van zijn werk, de body horror. Maar terwijl zoon Brandon in Cannes de familietraditie in ere hield met Antiviral – waarin...