Júlia Murat. Histórias que só existem quando lembradas

Als backpacker Rita een afgelegen Braziliaans dorpje binnenwandelt, verwacht je een realistisch verhaal te gaan zien. Dat komt door de filmstijl van regisseur Júlia Murat, die in haar fraaie speelfilmdebuut Histórias que só existem quando lembradas (nadat ze eerder een documentaire had gemaakt) de dagelijkse handelingen van de oude dorpelingen kalm en bijna documentair observeert. Rita is onze stand-in: de voorbijganger die wordt aangetrokken door de pittoreske schoonheid van het gehucht en vervolgens persoonlijk betrokken raakt bij de bewoners.

Als je met deze realistische blik naar de film kijkt is hij weliswaar mooi genoeg, maar er wringt iets. Want is het wel toeval dat in het dorp al zo lang niemand is overleden? En waarom zegt een oude vrouw ‘Wat is dat?’ als Julia haar fotocamera tevoorschijn haalt? Er is geen elektriciteit in het dorp – zelfs geen batterij. Rita heeft een iPod, maar het dorp heeft geen radio. Dat...