Anna van der Heide. Brammetje Baas

Mag je een kinderfilm langs de maatschappelijke meetlat leggen? Ik vind van wel. Net zoals de personages van bijvoorbeeld Annie M.G. Schmidt en Astrid Lindgren niet bestaan in een maatschappelijk vacuüm. Het anarchisme van Pluk en Pippi reageert op een maatschappelijke werkelijkheid en is een inspiratie voor kinderen en hun ouders. Het zijn niet alleen helden, het zijn rolmodellen.

En zo komen we bij Brammetje Baas. Ik moet zeggen, een beetje kinderachtige naam. Maar dat is Pluk ook – en toch zou die niet meer anders kunnen heten. De zevenjarige Brammetje heeft vergelijkbare potentie om bij kinderen aan te slaan, want hij is een heerlijk rolmodel voor de overbelaste, hyperactieve generatie. Type ADHD – al wordt die medicaliserende term in de film, als ik goed heb opgelet, gelukkig niet genoemd.

Brammetje Baas is een lekkere film. Hij is regelmatig erg grappig, hij maakt (net als bijvoorbeeld de jeugdfilm Patatje oorlog) uitstekend gebruik van...