Wang Xiaoshuai. 11 Flowers

Als je elf bent, is een politieke schildering niets meer dan kleuren op de muur. Belangrijker is die witte blouse die je wilt hebben – ah, mam, alsje-blieft! – zodat je op het schoolpodium de gymnastiekoefeningen voor mag doen. Misschien, als je later terugdenkt aan die periode, dat je nog wel herinneringen hebt die opeens, met de wijsheid der jaren, op hun plek vallen. Bijvoorbeeld: waarom je eigenlijk verhuisd bent van de stad naar het platteland. Of waarom je vader fluisterde als hij je schilderijen van impressionisten liet zien. Omdat je nu weet dat in 1975 de Culturele Revolutie nog bezig was. En hoezeer die jaren China hebben ontwricht.

Regisseur Wang Xiaoshuai raakt in zijn krachtige, autobiografische en opvallend toegankelijke 11 Flowers precies die mooie, dubbele toon tussen naïviteit toen en wijsheid achteraf. Hij hanteert consequent het perspectief van zijn elfjarige alter ego, dat nog niets begrijpt van alle historische gebeurtenissen maar...