Leos Carax. Holy Motors

Holy Motors was dit jaar een van de grootste verrassingen in Cannes. Of beter gezegd: Holy Motors was véle van de grootste verrassingen in Cannes. Dit is niet één film, dit zijn er een heleboel; hoeveel precies is moeilijk te zeggen. Het is een onnavolgbare film-in-een-film met in elk geval vier, maar misschien wel zeven lagen.

Er is een hoofdpersoon (Denis Lavant) die letterlijk de ene rol na de andere speelt, rondgereden in een enorme limousine die fungeert als zijn kleedkamer, waarbij vaak niet duidelijk is waar de ene rol ophoudt en de andere begint. Er is geanimeerde monsterporno, er is een verstilde, zeer Franse sterfscène, er is een beestachtige kidnapping van een fotomodel, er is een musicalscène met Kylie Minogue, er is de regisseur zelf, Leos Carax, en later iemand die de regisseur lijkt te spelen (een onherkenbare Michel Piccoli) en de hoofdpersoon bestraffend toespreekt, en er is nog veel meer.

Volgt u het nog? Ik hoop van niet. Laat u...