Lodewijk Crijns. Alleen maar nette mensen

Laat ik beginnen met een eigen vooroordeel. Toen het boek Alleen maar nette mensen opeens overal opdook, dacht ik: zal wel een hype zijn. ‘Lamlen­di­ge joodse jongen uit Oud-Zuid ziet eruit als Marokkaan en zoekt negerin met dikke billen en borsten’ – het leek me nogal sensationalistisch. Toen de film kwam, dacht ik hetzelfde. Maar zie: mijn vooroordeel klopte niet. Daarna heb ik alsnog het boek gelezen en moeten concluderen: ze zijn allebei geestig en nog leerzaam ook (zo wist ik niet dat Surinaamse mannen niet beffen – of dat in elk geval nooit toegeven).

Het mooie is dat Alleen maar nette mensen juist daarover gaat: vooroordelen. Auteur Robert Vuijsje noemde het in Vrij Nederland ‘het onderwerp van deze tijd – hoe allochtonen, autochtonen en andere allochtonen wederzijds over elkaar praten’. Dus ook: de uiteenlopende allochtone groepen onderling. Terwijl die doorgaans, alleen al middels het woord ‘allochtoon’, op één hoop worden...