Het Nederland van Fidans schoonouders verdwijnt langzaam maar zeker. ‘Mijn hoogbejaarde schoonmoeder is voor haar zoons de laatste schakel naar het verleden: een eeuw aan herinneringen, ervaringen, kennis lief en leed.’

Elke keer als ik bij mijn schoonouders kom, valt mijn oog op de bijbeltekst die in de studeerkamer van mijn middels overleden schoonvader aan de muur hangt: ‘Ik ben het licht der wereld. Wie mij volgt, heeft op zijn weg geen duisternis te vrezen, maar zal het licht des levens bezitten.’ De schoonheid en de betekenis ervan ontroeren me.

Ik had een zwak voor mijn schoonvader: een vriendelijke, verstrooide en geestige intellectueel. Hij was dominee, een protestant die begon tussen de katholieken in Brabant. Zijn hele werkzame leven bracht hij door met het helpen van mensen. Stapels plakboeken met bedankkaartjes herinneren aan die jaren. Ik kan uren doorbrengen met bladeren door die albums die zijn gevuld met herinneringen van dankbare mensen, en met het bekijken...