Je schrijft zo cynisch over linkse samenwerking, is me vaak verweten. Sinds het verschijnen van Pluche, de politieke memoires van Femke Halsema, besef ik dat ik nog aan de milde kant ben geweest.

Beeldend beschrijft de voormalige GroenLinks-leider hoe PvdA, D66, SP en haar eigen partij elkaar voortdurend voor de voeten liepen en in dezelfde electorale vijver probeerden te vissen. Pogingen samen in de Kamer op te trekken liepen meestal op niets uit. Eén keer dronken Wouter Bos (PvdA), Jan Marijnissen (SP) en Halsema een kopje koffie in het Amsterdamse Pakhuis de Zwijger, maar in Pluche wordt onthuld dat het alleen voor de bühne was. Het is een mistroostig relaas.

Halsema kwam uit de PvdA en stapte eind jaren negentig over naar GroenLinks. Voor die tijd had ze deel uitgemaakt van een groep die in De Balie brainstormde over de oprichting van een nieuwe progressieve hervormingspartij. In 2002 werd ze GroenLinks-leider. In de Kamer voelde ze zich gemangeld tussen Big Brothers PvdA...