Heel af en toe vind ik het jammer dat ik nooit lid ben geworden van de Par­tij van de Arbeid. Afgelopen zaterdag was zo’n moment, toen ik las dat Jacques Ti­che­laar had besloten, na overleg met Wouter Bos en Ruud Koole, de steunverklaring van het comité voor ex-moslims niet te tekenen. Dat niet-steunen en dat niet-tekenen gebeurde dus in commissie. Was ik lid geweest, ik was afgelopen zaterdag ex-PvdA’er geworden. Dat zou mij niet op een ‘aframmeling’ of ‘optater’ zijn komen te staan, of hoe gezellig je die zaken ook wilt noemen. Hooguit op een beleefd briefje van de ledenadministratie of ik mijn besluit niet in heroverweging wilde nemen. Dat zou ik niet doen en daarmee was de kous af. Zo hoort het natuurlijk ook.

De PvdA heeft in haar statuten het recht op geloofsvrijheid en dus ook geloofsafval opgenomen, maar kennelijk is dat een belofte die in de praktijk niet hoeft te worden waargemaakt. Er is een passage in die steunverklaring, die Tichelaar c.s. niet voor...