Max viel van z’n stoel in 2012, toen hij las dat Samsom al vóór de zomer met Rutte had zitten tafelen. En dat de PvdA zich echt voor linkse samenwerking inzette? Onzin.

Op 12 september 2012 stond ik eindeloos te aarzelen in het stemhokje in verzorgingstehuis d’Oude Raai in Amsterdam-Zuid. Er waren Tweede Kamerverkiezingen en ik had geen flauw idee op welke partij ik zou gaan stemmen. Het moest een van de progressieve partijen worden, want met de uitdrukking ‘als je voor je veertigste niet links bent, heb je geen hart en als je na je veertigste nog steeds links bent, geen hersens’ heb ik nooit veel opgehad. Maar moest ik Diederik Samsom steunen, Emile Roemer, Jolande Sap of toch maar Alexander Pechtold? D66 had in de campagne terecht opgemerkt dat het rechtse kabinet-Rutte I geen zier aan hervorming van de woningmarkt en de sociale zekerheid had gedaan. GroenLinks had bij het Lenteakkoord dapper de nek uitgestoken. Met de SP was ik het eens dat het schandelijk zou zijn de...