‘Kom op sukkel, ga weg!’ hoorde Evelien Julia roepen. De laatste tijd hadden de kinderen de pik op Harko. Zo zag hij het zelf, dat ze de pik op hem hadden. Volgens Evelien was het gewoon de puberteit. Haar scholden ze ook voortdurend verrot. Maar nu lekker niet, want ze lag nog in bed en het was zondagochtend. Harko was opgestaan om thee te zetten en een beschuitje te smeren. Ze hield niet van beschuit in bed, het gaf maar kruimels, maar dat weerhield hem er niet van. Bij een fijne zondagochtend hoorde een beschuitje op bed. Je stond als man niet voor niets op. En je liet je al helemaal niet door je dochter uit de keuken verdrijven.

‘Hup, dikzak!’ schreeuwde Julia nu. Harko had de laatste tijd een buikje. Iedere ochtend stond hij hoopvol op de weegschaal, maar hij raakte geen grammetje kwijt. Geen wonder, want hij deed er ook niets aan. Hij zat er wel erg mee, tot Eveliens verbazing. Zou hij een vriendin hebben? Het stond hem niet eens slecht, vond ze. Maar hij moest wel...