De zon scheen en Evelien zat zich in de tuin te ergeren aan de kinderen van de overburen, twee kleine jongetjes die een hoop herrie maakten, terwijl hun moeder onverstoorbaar zat te bellen. Hoe was het toch mogelijk dat je je als ouder zo weinig van je kinderen aantrok? En had dat mens niet in de gaten dat haar buren ook van het mooie weer wilden genieten? Nu haar eigen kinderen pubers waren, ergerde Evelien zich steeds vaker aan andermans kleine kinderen, en meer nog aan ouders die alles maar pikten onder het mom van ‘moet kunnen’. Of was ze vroeger zelf ook zo geweest? Ze kon het zich niet meer herinneren. Regina en Ju­lia waren nooit zulke drukke kinderen, ook.

Ze bladerde zo goed en zo kwaad als het ging door een paar oude tijdschriften. Er was eigenlijk niets dat haar interesseerde, behalve een artikel over ‘de nieuwe bimbo’: dat was een vrouw die zich heel erg bewust was van haar seksuele aantrekkingskracht, alles deed om mooi en aantrekkelijk te blijven en in bed...