Evelien keek in de spiegel. Ze voelde zich niet lekker. Maar ze zag er goed uit. Dat klopte natuurlijk niet. Er moest iets mis zijn. Ze pakte een pincet en trok een haar uit haar wenkbrauw. Er was altijd één haar die moeilijk deed in haar linkerwenkbrauw. Het uittrekken van die haar gaf altijd een kleine sensatie, een klein, prettig pijntje. Ze trok er nog eentje uit. ‘Wat is er schat?’ vroeg ze aan zichzelf.

Goeie vraag.

Wat was er? Ze voelde zich zo boos de laatste tijd. Maar ze had geen idee waar ze boos op was. Ze was in ieder geval niet boos op de meiden. En eigenlijk ook niet op Harko. Laatst had ze nog een leuk, klein Volvootje van hem gekregen. Belachelijk natuurlijk, maar ook erg leuk. Zoveel mannen waren er niet die hun vrouw een auto gaven. Dat gebeurde in films. Nou ja, ook niet zo vaak. Wanneer was ze trouwens voor het laatst naar de film geweest? Ze kon het zich niet herinneren. Zou ze gewoon lekker vandaag alleen naar de film gaan? Fijn zwijmelen bij George...